FromAKP

  முதல்   வரியிலிருந்து   படி   தலைப்பை   இறுதியாகச்   சூட்டிக்கொள்ளலாமென்று   எண்ணி   நினைவில்   வரும்   சம்பவங்களைக்  கதையாகத்   திரட்டி   கணினித்   திரையில்   விரலடிக்க   வடிக்கத்   தொடங்குகிறார் ...  கதை  ஆரம்பமாகிறது  -  கோபாலன்   ஏதோ   விரக்தியுடன்   வீட்டுக்குள்   நுழைகிறார்  " எப்பப்   பாத்தாலும்  ஃபோனு   ஃபோனு ...  எழவெடுத்த   ஃபோனு ,  எடுத்து   வெய்லே   அத ..  உருப்படுறதுக்கு   ஒரு   ச்சோலிய  பாக்குறியாவே   நீய்யு ...  போய்க்   கடைல   ஒக்கோருலே ...  கணக்கு   வழக்க   பாரு ...  போ "  மகனான   மாரி மனோகரிடம்   கடிந்தார் ...    எரிச்சலுடன்   எழுந்து   எதுவும்   பதில்   பேசாமல்   கடைக்குக்   கிளம்பி  நடந்தான்   மாரி . சொந்தமான   துணிக்கடைக்குச்   சென்றவன் ,  கடைக்கு   உள்ளே   நுழையும்   முன்பே  " யோவ் ...  இந்தாயா ...  ஏன்   இன்னும்   மீன்   தொட்டிய   சுத்தம்   பன்னுல ...  சுத்தம்   பன்னச்   சொல்லி   ஒரு   ஆள்   உங்க கிட்ட   என்னேரமும்   அழுதுட்டே   இருக்கனுமா ?"  தன்   அப்பா   வயதொத்த   கிருஷ்ண   சாமியிடம்  கொப்பளித்தான்   மாரி .  அப்பா   ஏற்றி   வைத்த   எரிச்ச

  விஜய   சர்மி   ஜாதகத்தில்   நேரம்   சரி   இல்லையென்று ,  எங்க   வீட்டிலிருந்து   பதினைந்து   நிமிடத்தில்   போக வேண்டிய   பள்ளிக்கூடத்திற்கு   எங்க   மாமா   வீட்டிலிருந்து   முக்காமணி   நேரத்தில்   போக   வேண்டிய  சூழ்நிலை ,  பதினொன்னாவது   ஸ்பெஷல்   க்ளாஸ்க்கு   டெய்லீயும்   செவன்   தார்ட்டீக்கே   பஸ்   ஏறனும் . குறிஞ்சி   பால்டெக்னிக்   போகிற   பசங்க ,  விகாஷினி   வித்யா   மந்திர் ,  விவேகம்   ஸ்கூல் ,  அலோசியஸ்  கேர்ள்ஸ்   ஸ்கூல் ,  அப்புறம்   எங்க   ஸ்கூல்   போறவங்க ,  ரத்னா   நூல்   மில்லுக்கு   வேலைக்குப்  போறவங்க   இப்படி   அத்தனை   கூட்டத்துக்கு   நடுவுலையும்   மூக்கு   வரைக்கும்   முடி   தொங்கும் ,  அதை  மேலே   தூக்கி   சிலை   செதுக்கியது   போல்   நெவுதி   எடுத்து   வாரியிருக்கும் ,  சீமாத்துக்   குச்சியில்  எடுத்து   வெச்ச   மாதிரி   சந்தனமும்   குங்குமமும்   அச்சாக   பதிந்திருக்கும் ,  தாடியை   வலித்தெடுத்த  முகத்தில்   மீசை   உதட்டிற்கு   மேலிருந்து   இரு   புறமும்   ஒழுகுவது   போல்   இருக்கும் ,  காக்கி   நிற   பெல்ஸ்  பேண்டில்   கீழ்   உரசாமலிருக்க   ஜிப்   தைத்திருக்கும்